Een waardig afscheid. Accepteren van een verleden.
Mooie plechtigheid, herkenbaar, geraakt door het moment.
Dienstbaarheid en dankbaarheid. Voor mij zijn dit niet zomaar woorden. Dit zijn er twee met een extra dimensie en diepgang en van groot belang.
Je zit een plechtigheid voor vanuit dienstbaarheid aan de gemeenschap, de familie, de overledene die je eert. Dankbaar voor het leven dat is geweest en het leven dat er mag zijn.
Zonder dankbaarheid vergeet je waar het over gaat en ooit ben jij ook voorbij aan je verhaal dat nu nog enkel beschreven staat. Gegrift in de harten van je naasten die dankbaar zijn om hun leven.
​
Mijn missie is niet zomaar even een moment. Het is 'het' moment van afscheid. Dat mag je eren.
Herinneringen die nooit meer vergeten worden herdenken omdat ze jouw leven en jouw hart kleuren en voeding voor jouw 'zijn' zijn. Ze maakten tot wie je bent. Het gaat over wie hij of zij was.
​
Dankbaar dat ik jou mag leren kennen al is het maar voor even.
Dankbaar dat ik jou mag begeleiden op jouw laatste bestemming.
Dankbaar dat ik er voor jouw geliefden even mag zijn.