2 maart 2023
Koud was de nacht, open de hemel. Het is nacht en je kijkt naar de hemel en je ziet Venus en Jupiter die dicht bij elkaar lijken te zijn. De romantiek van een sterrenhemel en de planeten, er wordt geschreven over de kus van de planeten. Niets is minder waar, ze staan nog altijd ver uit elkaar maar vanuit ons perspectief raken ze elkaar alsof ze die ene kus geven.
Zo is het met vele dingen die er anders uitzien dan ze zijn. Ook tussen mensen, familie, vrienden en geliefden. Je weet het niet. Ieder met zijn verhaal, geluk en pijn. Een verleden dat verstopt is in de diepte. Misschien, nog steeds, zichtbaar in het gezicht, te horen via taal of je ziet het aan het lichaam. En toch weet je niet wat en hoe het zit.
Hoe ga je er mee om, hoe schat je het in, heb je dat überhaupt te doen… Misschien is het menselijke bewustzijn dat zegt ‘je weet niet’ een reden om altijd vriendelijk te zijn?
Het enigste wat jij en ik kan doen is kijken in jezelf en voelen… “Wie ben ik?”
Leef jij jezelf of zit er nog pijn en wat wil je ermee ? Denk je laat maar, het is al zo oud en lang geleden en zoals ik vandaag ben kan ik leven. Niets op tegen.
Maar misschien voel je : ik wil beter, ik wil leven, ik wil mezelf volledig uiten zoals ik ben… Wie zou jij dan zijn ?
De vrije mens met een eeuwige glimlach, zin in een praatje, even contact met de medemens. Als iemand wat nodig heeft en het kan, dan help je hem graag. Wie ben je dan ? De danser op het podium die iedereen zin doet krijgen om mee uit de bol te gaan. Of de harde werker die zijn team weet te leiden om een tevreden resultaat dat gevierd kan worden.
Zou de wereld er mooi uitzien als we er voor elkaar wat meer kunnen zijn. Dan kan je kijken waar jouw overtuiging zit om het niet te doen. Of misschien voel je dat je teveel doet en ben je uitgeput, ook dat dient niemand en vooral jezelf niet.
Samen verbinden en elkaar vinden, het begint met jezelf en de vraag : ben ik wie ik wil zijn ? Mijn volle zelf. De vreugde en liefde van het leven. En kom je me tegen dan verschijnt er een glimlach omdat je ware aard van de mens herkent.
Het is geen verhaal van nu ben ik niet goed genoeg. Het is geen verhaal van ik kan niet. Het kan niet meer anders ik ben veel te hard gekwetst, noch een verhaal van te oud om te veranderen.
Toch evengoed de immer succesvolle mens, die weet waar hij mee bezig is. Heeft hij die reikende hand, en leeft hij voor de gemeenschap, en... is hij echt zichzelf in wezen.
Het is een keuze die eeuwig in ieders hart aanwezig is en zal zijn. Wat geweest is kan niet meer weg. Maar vandaag wil ik wat meer, al is het een heel klein beetje, mezelf zijn. Laat die glimlach er wezen en voel de vreugde van het leven en zie hoe rondom jou de wereld als die ochtendzon die de koude van het de nacht verwarmd. Je hoeft niet terug te gaan om de pijn te voelen. Loslaten wat niet meer dient daarentegen wel.
Het hart dat blij is en zingt, de pijn die gezien wordt en dankbaar is dat je hem omarmt.
Het kleine stapje dat jij gezet hebt is als een vlinder die telkens hij zijn vleugels op en neer slaat, een rimpel in de lucht veroorzaakt die heel de wereld zal veranderen omdat het met zoveel aandacht was. Laat dus liever die aandacht er één zijn van dankbaarheid en vreugde dan de zoveelste vanuit de onmacht van nu en het verleden.
Ik weet dat jij het kan, al is het maar even, maar velen kunnen veel meer dan dat en gaan gestaag voort en niets houd hen tegen.
En nu die lach en ik vang hem op, alvast bedankt...
