Rouwen als onderdeel van het leven.
We rouwen veel of moet ik zeggen te weinig.
Wanneer rouwen we? Wanneer we een geliefde verliezen. Daarover hebben we het meestal als we het over rouw hebben. Dit rouwproces is belangrijk. En het heeft weinig met depressie te maken. Althans niet in eerste instantie. Rouwen is natuurlijk, toch belangrijk om dit te doen.
Waar gaat het over? Iemand van wie je hield of een belangrijk rol had in je leven is uit je leven verdwenen. Die persoon is er niet meer. Die persoon komt niet meer terug in je leven. Zoiets verwerk je niet. Dwz dat je niet op een bepaald moment kan zeggen, alles is terug gewoon, normaal alsof die persoon nooit bestaan heeft. Hier alleen al hebben we als omgeving van een rouwend persoon rekening te houden. Zijn wereld is definitief veranderd. Al een eerste aandachtspunt voor bedrijven en onmiddellijke omgeving. Een rouwende is niet ziek, maar heeft wel tijd en ruimte nodig om deze situatie te aanvaarden. Daar steun in geven is niet alleen nobel, maar geeft een kans om die goede medewerker er bij te houden. Je zou het een win-win situatie kunnen noemen.
Toch wordt er meer gerouwd dan dat. Wanneer je van functie veranderd bijvoorbeeld. Laat staan je job verliest. In zeker zin is dat hetzelfde. Bij ontslag kan je zeggen, weg is weg. Toch heel belangrijk om de rouw na ontslag niet te ontzien. We leven in een wereld van doordoen en doorgaan. En zo vervang je een werknemer door een nieuwe die jou helemaal overtuigd de geschikte kandidaat te zijn en volledig er voor te willen gaan. Maar wat als die ook wat meemaakte en daar niet om heeft gerouwd? Het kan zijn dat dat onderhuids nog leeft. Wat heb je dan aan hem? Zo te zien is deze persoon prima toch? Zelfs in staat het verleden gewoon te negeren, achter zich te laten. Sterk. Of niet? Hoe kunnen we dat detecteren? Noch met de oude baas, noch met de nieuwe zal er mee over gepraat worden. En dat kan ook het geval zijn binnen het bedrijf met iemand die al dan niet gedwongen wordt om van functie te veranderen.
In het beste geval zal die medewerker zelf professionele hulp zoeken en betalen.
Je kan veranderen van functie omdat je collega’s je niet liggen of je teamleader. Terwijl je de job super graag doet op zich. Dan heb je een rouw. Want dat is niet niets. Deze situatie is ook onomkeerbaar. Zelfs al kan je terug, is het niet hetzelfde meer. Hoe dan ook, er is verandering en je hebt er mee om te gaan. Op lange termijn wanneer de rouw niet geleefd wordt kan er wel depressie of burn-our optreden of een gevoel van ongenoegen optreden. Op één of andere manier blijft het leven.
Nog te zwijgen bij gedwongen wijziging van job, functie of team. Owv reorganisatie, economische redenen, of persoonlijke beslissingen van leidinggevenden. Je kan je inbeelden en misschien niet eens, je hebt het al meegemaakt.
Wanneer is ondersteuning nodig? Dat is een moeilijke. Het hangt af van meerdere parameters. Een belangrijke hierbij is gehechtheid. Hoe gehecht was je aan een persoon of job? Iemand die sterft op een aanvaardbare leeftijd, dat is gemakkelijker te aanvaarden dan een kind wiens leven beëindigde. Jouw job dat je al jaren met veel passie doet en waarvan je dacht dat doe ik tot mijn pensioen en zelf dan op dat moment, dat is moeilijk om los te laten. De knop omdraaien. De verwachtte flexibiliteit en dynamiek, waar hangt die van af? Ben je gehecht aan je bedrijf, jouw functie, jouw gouden kooi, een collega, een team, de inhoud, het thema, …. Heel boeiend om dit te bekijken. Er rekening mee houden kan ook tot een nieuwe job leiden waar je heel blij van wordt.
Daarom dat onze aanpak voor een totaalaanpak kiest. Rouwen en loopbaancoach gaan samen en zijn aanvullend. Inzicht krijgen waar je in rouwt, wat de gehechtheid is, wat je kwetsbare kracht is en wat je talenten zijn. Dan weet je wat je los te laten hebt, wat je wil en naar toe wil. Dan maak je keuzes die maken dat je weer verder kan. Het verleden blijft jouw verleden, dat zal nooit meer weg te denken zijn. Maar het nieuwe mag er ook zijn en het heden is waar jij je goed in wilt voelen. Het leven is nu eenmaal met ups and downs. Dat is normaal, dat mag, je mag verdriet ervaren. Zeker bij verlies. Je mag ook de kansen zien die er uit voortkomen. En daarvoor kiezen.
Laat het niet aan je hart komen. Bedrijven, investeer in je mensen en hun welzijn. Dat gaat je opleveren. Tegelijk is het zinvol en een bijdrage aan het welzijn en de vooruitgang van de maatschappij.
Even voor de correctheid. Ik ben geen therapeut en schrijf dit vanuit eigen ervaringen en inzichten. Al heb ik ook heel wat gelezen en oa een training tot rouwcoach gevolgd. Het belangrijkste is dat jij als lezer hier over gaat nadenken en zelf inzicht krijgt over het belang van rouw. Aan de bedrijven wil ik het belang aantonen dat ze hier best in investeren om aan rouw meer aandacht te geven. In belang van iedereen. En uiteraard bied ik mijn diensten aan. Zowel aan jou als individu die met rouw zit om naar jou te luisteren en te ondersteunen. Je bent dit waard. Dan aan bedrijven om mee te kijken wat je kan doen en om jouw medewerkers in rouw te ondersteunen. Een vertrouwenspersoon te zijn die geen belang heeft in de politiek van het bedrijf, dan wel jouw welzijn zodat jij verder kan met een goed leven. En daar heeft jouw bedrijf of toekomstig bedrijf alle belang bij. Een medewerker die goed in zijn vel zit, die presteert allicht beter en draagt mee bij aan een goede teamsfeer.
"Mezelf leven is zelfzorg en er voor zorgen dat je het verlies een plek geeft in jouw levensverhaal."